Levan Akin’ın yönettiği ve Gürcistan’a yakın ilişkileri olan İsveçli yönetmenin insan dramı olan Crossing, İstanbul’un insanların kaybolduğu bir yer olduğu söylenir — ama aynı zamanda insanların da ışığa çıktığı bir yer olduğunu belirtiyor. Film, Gürcistanlı yönetmenin ailesinin memleketinde başlıyor. Sahne, bunaltıcı bir hikaye gibi görünen iki ebeveyn ve sıkılmış, canı sıkılan bir genç oğulların yer aldığı bir sahil kasabasında geçiyor. Ama durun bir dakika. Daha sonra pencere dışında yaşlı bir kadın belirir. Gelişi ile birlikte, hikaye hayatın ne kadar hızlı değişebileceğini gösterir. Oğlan yaramaz Achi (Lucas Kankava); kadın Lia (Mzia Arabuli), katı duruşu ve ciddi görevi olan eski bir okul öğretmenidir. Kaybolan bir trans kadının yeğenini aramak için kasabada bulunan Lia, Achi’nin onun İstanbul’da olabileceğini bildiğinden, ikili onu bulmak için yola çıkarlar. Genç adamı, çıkmaz haldeki evinden kaçmak için rehber olarak kendini pazarlarlar.
Başlangıçta birbirine uymayan bir çift gibi görünse de, hikaye ilerledikçe değişmeye devam eder. Akin eşsiz çiftleri her yerde bulur. Türkiye ve Gürcistan sınırı paylaşsalar da, burada birbirlerini anlamayan komşular gibi bir araya gelirler. Her iki ülkenin vatandaşı İstanbul’da buluştuklarında İngilizce konuşurlar; her ikisinin de diğerinin dilini bilmez. Kentin gürültü ve karmaşası içinde birçok hayat bir araya gelir.
Crossing, ilk başta söz verdiği dedektif hikayesini asla terk etmez. Bu keskin ve empatik film nereye gittiğini tam olarak asla bilemezsiniz. Ama merkezi arayış, hatta Lia ve Achi arasındaki değişen ilişki, hikayenin paylaşıldığı karakterlerin ve her sahnedeki cömertliğin bir yönüdür. Başka bir film, bu İstanbul’un fahişeler ve sokak çocukları için acımasız ve öğretici bir sahne olmasını sağlardı. Akin, hatta en eski adreslere bile resim kitabı göndermesi yapar ve her üzüntüyü iyimserlikle eşleştirir. İngiltere ve Amerika’da 19 Temmuz’dan itibaren sinemalarda gösterilecek olan Crossing filmini kaçırmayın.
